درایتی بر روز مهندس و مهندسی

در تاریخ ایران زمین مهندسان شاخ المنظری من باب دانش زیسته اند و خود را همی به جهانیان اثبات کرده و انچنان که گویی بزرگداشت خواجه نصیر الدین طوسی یا توسی که از شاخ ترین مهندسان و موجودات ان زمان بوده به عنوان روز مهندسی نامیده شده خب انچه از واقعات تاریخی پیدا است و امروز مشهود فی العین است گویی انان مهندس نبوده اند

 

خب رخصت دهید کمی موضوع را بگشایم

در این روز دانشجویی که لفظ کلام و سر بیان و ذاتش واحد پاس کردن می باشد و تنها وجه تشابهش با یک مهندس را میتوان در ان ریاضی مهندسی دانست که ان هم به صورت کاملا ..... انه توانسته ۹.۵ خود را ۱۰ نماید و مشتری ثابت سایت پروژه یاب برای پروژ هایش هست و برای اولین بار توانسته دومین ترم بدون مشروطیت خود را بگذراند و به محضی که متوجه یوم المهندس میشود گوشی خود را آنلاک سپس اپ اینستاگرام را باز کرده و استوری با عنوان "روزمون مبارک" گذاشته و تمام همکلاسی های مخالف و موافقش از نظر جنسیت موتتگ و به این بهانه دایرکتش را خواهد رفت امروزه مهندس شدن گویی چنان راحت شده

۵۰۰ ۶۰۰ سال پیش کسی ملقوب به مهندس میشد که بتواند عمارت هایی خوش خط و خالی را بسازد ولی خب به لطف گذر زمانه الان مهندس شدن خیلی راحت شده 

من باب مثال امروز در توییترم خواندم برای مهندس شدن کافیست

بتوانی پلی بین قلب های دور افتاده بسازی یا اگر پلی بسازید برا عبور از افکار منفی شما به ترفتوالعینی مهندس خواهید شد

فی الواقع بیاید این را دیگر بیخیال شده ما هم اکنون لگدکی که به درخت میزنیم سه تا مهندس بالعینه پایین میافتند با این اوصاف فقط چنتا بچه ی پایینتر از ۱۵ سال که هنوز مقتضای عاشق شدن و افکار منفی را نداشته اند مهندس نام نمیگیرند

یکی از مشکلات مهندسا سطح تصور مردم در مورد رشته شان میباشد

تصور اصن جلگه (فی الباب مسطح بودن)

مثالا عمدتا مهندسای عمران رو کلاهبردار تصور میکنن

یا معماری ها را که خیلیها عمران تصور میکنن (ازینا بدبختر نیست؛))

یا نرم افزاری ها رو با رایتر سی دی و معوض ویندوز 

یا صنایعی های که مردم خیلی بخوان به ماتحت تصوراتون فشار بدن میگن صنایع غذایی و در واقع خود من هم هیچ ایده ای از رشته شون ندارم

واژه مهندس انچنان در تاریخ معاصر چون پشم گشته که مثلا عموی بنده وقتی نصاب را برای منصوب کردن قمرطور خودش می اورد لفظ مهندس از لب دهان ان نمیوفتد عمویم پیر است و سواد اکابری دارد از روزی دانشگاه قبول شدم به جز "محمد" برای مکالمه بامن لفظ دیگری استفاده نکرده ولی خب اندر تعطیلات بین ترمینِ آنگاه که برای تنظیم قمرطورش به خانه اش رفتم انچنان مهندس مهندس من را خطاب میکرد که من تصمیم گرفتم کل نرم افزار و لیسانس را کنار گذاشته و اندکی در حرفه ی نصابی وارد شوم

این مواضع به کنار اینکه مهندسای نساجی ۱۰ واحد تحت عنوان پشم۱ پشم۲ وپشم۳ میگزرانند واقعن جای توجه دارند و معنای دیگری به اسم مهندس خواهند بخشید

خارج ازین حوائش نکته ای که موجود است این است که کشوری که مهندسان تاپی داشته باشد و سطح زندگی مهندسانش خیلی بهتر از سایر اقشار جامعه اش باشه طریق پیشرفت را سریع تر طی خواهد کرد چنان که در کشور های غربی شاهدیم ولی خب اطباء مرفهان جامعه ما هستند گویی کشورمان مریض است و شاید این مریضی علاجش را مهندسی می داند....

پنج سال...